Carillon

Een carillon wordt ook wel een klokkenspel of een beiaard genoemd. Het is een muziekinstrument dat bestaat uit enkele series klokken, die via een klavier (ook wel speeltafel genoemd) bespeeld kunnen worden.
In 1613 bracht klokkengieter Willem Wegewart het eerste carillon in de Lebuinustoren aan. Dat beviel echter niet en in 1647 werden er 25 nieuwe klokken aangebracht, die afkomstig waren van de beroemde klokkengieterij van de gebroeders Hemony uit Zutphen. Slechts twee oude klokken bleven bewaard. In de loop der jaren is het carillon steeds verder uitgebreid.
Bij de grote restauratie van de Lebuinustoren in 2009/2010 is ook het carillon gerestaureerd. Het klokkenspel was in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd. Er kwamen in 2010 zes klokjes bij; nu zijn het er 53 in totaal.
Alle klokken hangen in series aan zware balken. De klokken, vooral de grotere, zijn voorzien van versieringen en opschriften, sommige hebben namen.
De toetsen van de speeltafel zijn houten stokken die via stangen zijn verbonden met de klepels van de klokken. De bovenste stokken worden met de vuist en de onderste klokken met de voet bespeeld. De klokken hebben elk een eigen toonhoogte. Hoe zwaarder de klok, hoe lager de toon. De grote zware klokken hangen onderaan en de kleine klokjes helemaal bovenin. Het carillon is zo ingericht dat het automatisch kan worden bespeeld. Voor elk half uur kan een bepaald melodietje worden geprogrammeerd. Elke week op vrijdagochtend en zaterdagmiddag, tijdens de markt, bespeelt de stadsbeiaardier het carillon.
verw. 1 naar: Toren Lebuinuskerk; verw. 2 naar: Lebuinuskerk; verw. 3 naar:Lantaarn op de Lebuinustoren

Dit artikel hoort bij:

de-tijd-van-regenten-en-vorsten-1600-1700
cultuur
gebouw