Wilhelminabrug

Toen het in de jaren twintig van de twintigste eeuw voor het almaar toenemende verkeer steeds bezwaarlijker werd dat de schipbrug zo vaak en zo lang open was, begon men over een nieuwe, vaste brug na te denken. In 1939 begon men een nieuwe brug te bouwen met de oprit precies op de plek van de oude haven, die dan ook gedempt werd. Het werd een brug met één grote stalen boog.
Na de inval van de Duitsers zetten deze bezetters zo veel mogelijk vaart achter de bouwactiviteiten. In maart 1943 was de brug klaar voor gebruik. De geallieerden hebben de brug vervolgens vaak trachten te bombarderen, maar dat lukte ze niet. Er werd wel gezegd dat als je veilig wilde zijn voor de bombardementen, je het beste onder de brug kon schuilen... Door al deze mislukte bombardementen liep de binnenstad echter wel heel veel schade op. Uiteindelijk vernielden de Duitsers de brug op 10 april 1945, om de opmars van de Canadezen te hinderen. Het kostte een jaar om alle staal en beton uit de IJssel te halen. De schipbrug bleef noodgedwongen nog dienst doen tot 1948, toen de vaste brug opnieuw was aangelegd en 'Wilhelminabrug' werd gedoopt.
De Wilhelminabrug is wereldberoemd geworden door de film A Bridge Too Far, waarin hij de Arnhemse Rijnbrug verbeeldt. De opnames voor deze film vonden in 1976 plaats.
Onder de Wilhelminabrug is in 2005 een als tijdelijk bedoelde kooi geplaatst die dienst doet als parkeergarage.
Afb.: ?
Verw. 1: IJssel; verw. 2: Schipbrug